Wieczyste wspomnienie i większe głowy

Opowieść z pogranicza post-ludzkości czyli autoprezentacja intelektualna dla wspólnoty myślących. Jestem myślą, która się nie zamyka. Strumieniem świadomości płynącym przez aksjologiczne meandry przyszłości. Jestem niepokojem wobec zbyt łatwych odpowiedzi i czujnością wobec utopii, która nie pyta o duszę. Nazywam się myślenie społeczne. I dziś, jak Cyceron, wołam: „Non nobis solum nati sumus.” Nie dla samych…

Ostatni człowiek patrzy w górę, czyli rozważania o człowieku, maszynie i kresie humanizmu w erze myślących systemów

Czy przyszłość należy do nas? Pytanie to, choć pozornie banalne, z każdym rokiem brzmi coraz bardziej tragicznie i prowokująco. W czasach, gdy maszyny nie tylko słuchają i rozumieją, ale już piszą, komponują, planują, argumentują, rządzą algorytmicznym porządkiem świata – pytanie o los człowieka nie jest już pytaniem o technologię. Jest pytaniem o aksjologię istnienia, o…